Επανορθωτική ουρολογία

Η ταινία ακράτειας είναι ουσιαστικά μία συνθετική ταινία πολυπροπυλενίου της οποίας ο στόχος είναι να υποστηρίξει έναν σφιγκτηριακό μηχανισμό που για οποιοδήποτε λόγο ανεπαρκεί και ενδύκνειται σε περιπτώσεις ήπιας ή μέτριας ακράτειας. Μετά την τοποθέτηση της ταινίας, δεν αλλάζει τίποτα στη διαδικασία της ούρησης.

Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου είναι περίπου 70%, χωρίς όμως να αποκλείει την τοποθέτηση εναλλακτικά ή σε δεύτερο χρόνο τεχνητού σφιγκτήρα.

Ο τεχνητός σφιγκτήρας αποτελεί το χρυσό κανόνα στην αντιμετώπιση της βαριάς ακράτειας από προσπάθεια, συνήθως μετά από ριζική προστατεκτομή ή μετά από μεγάλες επεμβάσεις στην κατώτερη κοιλιακή χώρα. Ο τεχνητός σφιγκτήρας αποτελείται από τρία μέρη: Το ρεζερβουάρ, που βρίσκεται κρυμμένο χαμηλά στην κοιλιακή χώρα, ένα «μανίκι» γύρω από την ουρήθρα και ένα κουμπί το οποίο βρίσκεται μέσα στο όσχεο (στο σάκο όπου βρίσκονται οι όρχεις). Ο ασθενής κάθε φορά που επιθυμεί να ουρήσει, πιέζει το κουμπί στο όσχεο, το «μανίκι» σταματά να σφίγγει την ουρήθρα και τα ούρα περνούν ελεύθερα προς τα έξω. Το «μανίκι» ξαναγεμίζει αυτόματα μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.

Η Νόσος Peyronie, είναι ένα νόσημα που αφορά κυρίως άνδρες στην πέμπτη και έκτη δεκαετία της ζωής τους. Τα τελευταία όμως χρόνια όλο και περισσότερο νέοι άνδρες, ακόμα και κάτω από 30 παρουσιάζονται με το πρόβλημα αυτό. Στο Peyronie σχηματίζονται ινώδεις πλάκες στο εσωτερικό του πέους, και για την ακρίβεια στον ινώδη χιτώνα των σηραγγωδών σωμάτων.

Κατά την εξελισσόμενη φάση της νόσου, η αντιμετώπιση έχει σαν στόχο τη διακοπή της εξέλιξης, την αποτροπή του σχηματισμού της πλάκας, την αύξηση της ελαστικότητας όπου έχει ελαττωθεί και τη μείωση της γωνίωσης.

Κατά τη σταθερή φάση της νόσου, όταν έχει δημιουργηθεί πλάκα και έχει σταματήσει η εξέλιξη της παραμόρφωσης, ο στόχος της θεραπείας είναι η αποκατάσταση της μορφολογίας του πέους, με ταυτόχρονη διατήρηση της λειτουργικότητας. Η θεραπέια στην περίπτωση αυτή είναι μόνο χειρουργική.

Τα στενώματα της ουρήθρας πολλές φορές μπορεί να περνούν απαρατήρητα ή ο άνδρας να τα αντιλαμβάνεται ως δυσκολία στην ούρηση. Η δυσκολία αυτή, τις περισσότερες φορές εκδηλώνεται ως αίσθημα ατελούς κένωσης της κύστης (αίσθημα ότι η κύστη δεν αδειάζει τελείως στην ούρηση) ή ως μειωμένη ακτίνα και πίεση, σταγόνες μετά την ούρηση, μεγάλος χρόνος ούρησης κ.α. Συχνά, λόγω της φύσης των συμπτωμάτων, συγχέονται μα καταστάσεις που σχετίζονται με τον προστάτη, όπως η χρόνια προστατίτιδα και η καλοήθης υπερπλασία, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζονται ως τέτοιες, με πτωχά αποτελέσματα.

Η ουρηθροπλαστική, αποτελεί την επανορθωτική χειρουργική επέμβαση η οποία είναι ικανή να προσδώσει μια αποτελεσματική και μόνιμη λύση στα ουρηθρικά στενώματα. Η βασική αρχή είναι απλή. Μετά από έναν ενδελεχή διαγνωστικό έλεγχο, διαπιστώνεται ακριβώς η θέση, το μήκος και η έκταση του στενώματος. Με βάση τις παραμέτρους αυτές, οργανώνεται το χειρουργικό πλάνο, το οποίο αποσκοπεί στην αφαίρεση του στενωτικού τμήματος και την ένωση των δύο υγιών τμημάτων της ουρήθρας, ή στην αύξηση της διαμέτρου του στενωμένου τμήματος με τη χρήση μοσχεύματος (στοματικός βλεννογόνος).

Με τον όρο συρίγγιο, ονομάζουμε κάθε επικοινωνία μεταξύ δύο χώρων που φυσιολογικά δεν επικοινωνούν μεταξύ τους. Οι χώροι αυτοί είναι η κύστη και το ορθό (παχύ έντερο), σχηματίζοντας το ορθοκυστικό συρίγγιο στους άνδρες και τις γυναίκες. Επιπλέον, διακρίνουμε τα κυστεοκολπικά συρίγγια, τα ουρητηροκολπικά συρίγγια και τα κυστεομητρικά συρίγγια σε γυναίκες, ανάλογα με το εάν η ανώμαλη επικοινωνία είναι ανάμεσα στην κύστη και τον κόλπο, τον ουρητήρα και τον κόλπο ή την κύστη και τη μήτρα αντίστοιχα.

Η αντιμετώπιση των συριγγίων στοχεύει σε δύο άξονες. Ο πρώτος είναι η ανατομική διόρθωση των δομών, δηλαδή η αποκατάσταση περιοχής ώστε οι δύο χώροι να μην έρχονται πλέον σε επικοινωνία. Ο δεύτερος είναι η αποφυγή της υποτροπής ή της επιδείνωσης της βλάβης.

Στο πλαίσιο αυτό έχουν αναπτυχθεί τεχνικές, ορισμένες εκ των οποίων ελάχιστα επεμβατικές, για την αντιμετώπιση των συριγγίων. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρειάζεται εξατομικευμένη αντιμετώπιση ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα και αποτελεσματικότητα της έκβασης.

Ο ουρητήρας είναι ένα λεπτό και ευπαθές όργανο το οποίο μεταφέρει τα ούρα από το νεφρό όπου παράγονται προς την ουροδόχο κύστη. Λόγω του μεγέθους του, της ανατομικής του θέσης αλλά και της ευπαθούς αγγείωσής του, δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις τραυματισμού του, στο πλαίσιο άλλων χειρουργικών επεμβάσεων.

Στόχος της επανορθωτικής ουρολογίας είναι η απρόσκοπτη αποκατάσταση της βατότητας του ουρητήρα, με λύσεις μόνιμες, χωρίς τη χρήση υλικών και καθετήρων. Ο επανορθωτικός ουρολόγοος διαθέτει στη φαρέτρα του μια πλειάδα χειρουργικών τεχνικών για να αποκαταστήσει το μήκος του ουρητήρα. Η μέθοδος που θα ακολουθηθεί είναι συνάρτηση της θέσης της βλάβης αλλά και του μήκους του ελλείμματος που πρέπει να γεφυρωθεί.